گفتن این الله اکبر شب بیست و دو بهمن شده یه سنت دیرینه توی خانواده ی ما ...ساعت که نزدیک 9 میشه همسایه های طبقه بالا و پایین رو که از قضا از خانواده هستن :) رو پدر خبر می کنه و همه همراه هم می ریم پشت بوم ...هر سال که می گذره اون شور و شوق بین ما زیاد میشه اما این شور و شوق بین ساکنین دیگه ی کوچه کمتر و کمتر میشه... نمی دونم چی بگم ...نمی دونم چرا ...فقط ....امیدوارم همین جمعیت هم که الوعده وفا کردن و هر سال الله اکبر رو به گوش همه می رسونن کم نشن ....