فریدون مشیری ...

 

^{بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم}

^{همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم}

^{شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم}

^{شدم آن عاشق دیوانه که بودم}

 

^{در نهان خانه جانم گل یاد تو درخشید}

^{باغ صد خاطره خندید}

^{عطر صد خاطره پیچید}

^{یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم}

^{پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم}

 

^{ساعتی بر لب آن جوی نشستیم}

^{تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت}

^{من همه محو تماشای نگاهت}

^{آسمان صاف و شب آرام}

 

^{یادم آید تو به من گفتی : از این عشق حذر کن}

^{لحظه ای چند بر این آب نظر کن}

^{آب ، آیینه عشق گذران است}

^{تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است}

^{باش فردا که دلت با دگران است}

^{تا فراموش کنی ، چندی از این شهر سفر کن}

 

^{با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم}

^{سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم}

^{روز اول که دل من به تمنای تو پر زد}

^{چون کبوتر لب بام تو نشستم}

 

^{تو به من سنگ زدی ! من نه رمیدم نه گسستم}

^{باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم}

^{تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم}

^{حذر از عشق ندانم. سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم}

 

^{یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم}

^{پای در دامن اندوه کشیدم}

^{نگسستم ، نرمیدم}

 

^{رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم}

^{نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم}

^{نه کنی از آن کوچه گذر هم}

 

 

^{بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم}