خیلی وقت هست که دلم می خواد در مورد قضاوت کردن بنویسم اما وقت نمی کنم.گاهی وقت ها ما آدم ها فراموش می کنیم که ما بنده ایم و کس دیگه ای خداست.یکی دیگه باید قضاوت کنه و ما هیچ نقشی تو تصمیم گیری برای دیگران نداریم. همین قضاوت کردن خیلی ها رو رنج میده.امان از قضاوت هایی که به اسم اسلام تموم میشه و برچسب نگاه دینی می خوره.سرک کشیدن به زندگی دیگران و تصمیم گرفتن برای اونها توی این دوره و زمونه با این همه شبکه ی اجتماعی بیشتر شده و این چیزیه که آدم رو آزار میده.میدونم الان با نوشتن همین متن هم مورد قضاوت قرار می گیرم.متاسفانه این روزها خیلی دلگیر از همین آدم ها ، از این قاضی های خودمختار ، همین کسانی که در قالب ادب و احترام و دین آدم رو قضاوت می کنن.

چند وقته با خودم عهد کردم دیگران رو قضاوت نکنم.هر دفعه به خودم تلنگر میزنم که بانو حواست رو جمع کن.اگه هر کدوم از ما هم این کار رو با خودمون بکنیم باور کنید دنیا گلستان میشه....