شاید با این پست هایی که من می زارم بگید مگه این بانو درس و زندگی نداره که همش کتاب می خونه اما باور بفرمائید که خوندن کتاب مثل مرضی می مونه که تمام وجودم و گرفته و باید بخونم . مثل تشنگی میمونه و سیراب شدن . من هم حس آدم تشنه رو دارم با خوندن این کلماته که سیراب می شم ... دست خودم نیست اعتیاده دیگه ....
نمایشنامه ی مگس ها از اون داستان هایی که جون می ده ببری روی پرده و از اون لذت ببری . یه داستان دوی چند پرده با چند بازیگر و چند لوکیشن محدود . اما از اون هاست که از دیالوگ ناب سرشاره . من به شخصه لذت بردم . مخصوصا با اون پایان بی نظیر و با شکوه . پایانی که واقعا باهاش توی افق محو می شی ...این اولین اثر ژان پل سارتر بود که خوندم . حالا هم امید بستم به کارهای دیگش که شاید به این اندازه قشنگ باشه ...
اگه از اسطوره های یونان و رومی و داستان پیچیدشون خوشتون میاد توصیه می کنم این نمایشنامه رو از دست ندید .....
وززززز ............ وززززز.........
اونم کتابه ... در حد مرگ عاشق کتابم ... اصلا هرچیز قابل خوندنی رو می خونم چه کتاب چه روزنامه چه یه خط دل نوشته هرچی باشه که قابل خوندن باشه می خونم 
.
، اونم به کتاب ، حالا چون میزان کلمات خونم اومده بود پائین رفتم انقلاب و یه کتاب گرفتم (( تاریک ترین زندان اثر ایوان اولبراخت)) . هنوز شروع به خوندنش نکردم 
اما امیدوارم خوب باشه 
در اولین فرصت بعد از خوندنش حتما یه خلاصه می زارم...
