بعد از خوندن نمایشنامه ی مگس ها از ژان پل سارتر ، با انتخاب کتاب سن عقل فکر می کردم با کتاب خوبی رو به رو خواهم شد ، اما اونقدر که باید و شاید جذب کتاب نشدم و لذت نبردم ....کتاب رو نیمه تموم رها کردم و رفتم سراغ یه چیز دیگه .....الان شک دارم سراغ " تهوع " برم یا نه!!!!!.....
کتاب زندگی نو از اورهان پاموک به دلم نشست .... اون قدر به دلم نشست که نصفه بستمش و گذاشتم کنار .....
باید کتاب های دیگه پاموک رو هم امتحان کنم .....
به قول مامانم ماه رمضون بدون نماز عید فطر مزه نمیده ، انگار ناقصه ، نماز که نخونی اون همه سختی و روزه گرفتن به دلت نمی شینه ....
دیروز رفتیم مصلا نماز . جاتون خالی روی چمن ها زیر یه بید مجنون نماز رو خوندیم .... خیلی حال و هوای خوبی بود .....
موضوع این ماه یک تجربه ی همشهری داستان پدربزرگ بود . خواستم بنویسم ، از پدربزرگم ، بی شک از پدر پدرم چون پدر مادرم در قید حیات نیست . وقتی نشستم و خوب فکر کردم دیدم خراب کردم ، این همه سال خراب کردم ، قدر چیزی رو که داشتم رو ندونستم ، قدر باباحاجی ، اون مرد قد بلند با دستای زحمت کشیده و خسته . یه جایی به بعد من نبودم ، منی که عمرم و نفسم همین باباحاجی بود . از یه جایی به بعد حسابی خراب کرده بودم
. اون وقت ها که بابام بیشتر درگیر زندگی بود و کمتر حواسش به هوس های من ، باباحاجی من و ترک موتورش سوار می کرد و دو تایی یا گاهی سه تایی با عمو کوچیکم می رفتیم شهربازی ، سوار چرخ و فلک که می شدیم منو محکم می چسبوند به خودش تا از نترسم تا نترسه از این همه ارتفاع ، بعد با دست یه نقطه رو نشون می داد و می گفت : نگاه کن اون جا شاهزاده عبدالعظیمه . منم محو نگاهش می کردم و تحسینش می کردم ، سال ها بعد که سوار اون چرخ و فلک شدم می دونستم اون نقطه فقط چراغ سبز یه مسجده و با شاهزاده عبدالعظیم کیلومترها فاصله داره ، اما چه اهمیتی داشت مهم دل من و باباحاجی بود .
شاید برای بقیه فرقی نداشت که من چه نوع سیبی دوست دارم ، اما برای باباحاجی مهم بود ، می دونست جون می دم برای سیب قرمز ، برای همین هروقت میومد خونمون یه پاکت سیب قرمز می داد دستم و می گفت : این ها فقط برای توئه . اون وقت غرق لذت می شدم غرق طعم سیب قرمز و محبت .
پیش دبستانی که می رفتم ، روزهایی که دیر شده بود من و می شوند ترک موتور و کیف صورتی کوچیکمو می کرد توی خورجین رنگ رنگیش و من و میرسوند ، وقتی هم که می رسیدیم دست می کرد توی جیبش و یه اسکناس میداد بهم و می گفت هر چی دوست داری بخر . بازم غرق لذت می شدم از محبت و بوی اسکناس.
از یه جایی به بعد خراب کردم ، دیگه من نبودم منی که وقتی باباحاجی با موتور از راه می رسید می پریدم بغلش ، خراب کرده بودم ....
هفته ی پیش رفتیم خونه باباحاجی ، وقتی بغلش کردم و خودم رو جا دادم توی بغل این پدربزرگ دیابتی که قلبش هم این روزها با باتری تاپ تاپ می کنه بغض کردم ، یه چیزی چنگ انداخت توی گلوم . شاید این همه سال دوری بود ....شاید من بودم که دوباره پریده بود بغل باباحاجیش ....دوباره پیشونیم و بوسید و گفت: چطوری خانم دکتر ؟؟؟؟؟ به زبونم نیومد بگم باباحاجی من دکتر نیستم ....گفتم بزار براش دکتر باشم همون طور که اون برای من یه اسطوره اس .....
فردا برای افطار مهمون داریم ...... ژله بستنی درست کردم کلی استرس دارم که درست در میاد یا نه ....
اینه دنیای من .....فقط نگران خراب شدن ژله هام ......
بشنو و باور مکن .....
( به انتخاب ویکی پدیا ) با هم بخشی از کتاب مسیح بازمصلوب را می خوانیم:
سرانجام مانولیوس پرسید:
-پدر چگونه می‌توان خدا را دوست داشت؟
-با دوست داشتن انسان‌ها فرزندم.
-انسان‌ها را چگونه می‌توان دوست داشت؟
-با مبارزه برای کشاندنشان به راه راست.
-راه راست کدام است؟
-راهی که رو به بالا دارد.
