شاید با خواندن چند سطر ابتدایی یاد عقاید یک دلقک هاینریش بل بیافتید ٬ اما این یک داستان کاملا ایرانی است .... فضا سازی داستان فوق العاده است ٬ طوری که هر کافه نشین و کافه گردی سریع متوجه این موضوع میشه ..... علاوه بر اون داشتن یک شخصیت کودک که دیالوگ های قابل توجهی دارد هم از برگ های برنده ی کتاب هست من خودم به شخصه از این ظرافت خوشم اومد ..... اما ورود زنی به داستان که با خوندن شخصیت اون من نا خودآگاه یاد قفس می افتم ( شاید به خاطر اون پرفورمانس باشه !! ) هم از جذابیت های داستانه .... اما بر خلاف همه ی کتاب ها اوج داستان توی دو صفحه ی آخر کتاب اتفاق می افته ...چیزی که اصلا انتظارش رو نداریم .... این کتاب رو برای خوندن توصیه می کنم .....
+ به تازگی متوجه شدم نویسنده ی این کتاب ( فرهاد جعفری ) به دلیل عقاید سیاسی خود در زندان به سر می برد ..... شاید هم تا حالا آزاد شده باشه ؟؟؟.... با توجه به این شایعه ....شاید این کتاب به سختی توی بازار پیدا بشه ....اما پیدا میشه ٬ ای رو تجربه ثابت کرده .......
...... کل هفته رو انتظار می کشیدم برای پنج شنبه و اون حس آزادی که همراه با صدای تعطیل شدن مدرسه میومد سراغ آدم ..... اونوقت تند تند وسایلمون رو جمع می کردیم و سر سری با همه خداحافظی می کردیم و راهی خونه ها می شدیم تا یه پنج شنبه استثنایی دیگه رو شروع بکنیم
....
....جمعه هم چیزی نبود جز یه تراژدی دردناک
..... یه عالمه مشق نوشته نشده و درس های نخونده .....اونوقت بود که یه چشم مون به تلویزیون بود و یه چشم مون به دفتر با خط کشی های آبی و کادرهای قرمز خودکاری که به هزار ضرب و زور صاف کشیده بودیمش 
.....اونوقت بود که غصه ی فردا و شنبه ی ناخوانده رو می خوردیم .....غصه ی پنج شنبه ی گذشته و کارهای نکرده .....اونوقت بود که خودمون رو با پنج شنبه بعدی دل داری می دادیم .....با یه روز خوب دیگه .....
......
