این عکسی که مشاهده می کنید ، عکس سیزده به در با دوستان نیست ....این صحنه ای هست که هر وقت که میرم بیمارستان باهاش رو به رو می شم .... عده ای از هموطنان عزیز ما که از شهرستان میان تهران برای درمان ، وقتی دچار پروسه ی درمانی میشن دیگه جا برای موندن و مسکن گزیدن ندارن .....این میشه که ناچارن توی پیاده رو چادر بزنن..... توی شرایط سطح پائین بهداشتی با بچه های کوچیک و شیرخوار .....واقعا وحشتناکه ....البته چاره ای هم ندارن ......خدا همه ی مریض ها رو شفا عنایت بکنه ..... حاضرم قسم بخورم بعضی از این چادر ها حدود دو یا سه هفته است که برپا شدن .....واقعا سخته .... بعضی ها هم این وسط ابتکار به خرج دادن ، اومدن دو تا چادر رو رو به هم زدن اونوقت با یه چادر وسطش برای خودشون راهرو زدن !.....خدایا به همه صبر عطا کن ..... این منظره رو باید اون هایی ببینن که بدون هیچ سختی و مشکلی تحت درمان قرار می گیرن و تازه غرغر هم می کنن .... اون هایی اتاق های VIP می گیرن و بازم ناراضی هستن ..... فقط میشه گفت خدایا به همه ی مریض ها چه غنی ، چه فقیر ، شفا عطا کن .....و به خانواده هاشون صبر بده !!!.....
آرزویی
